Adımımı attığım her yer insan dolu.
Yürüdüğüm yollar, bindiğim dolmuş,
Dükkanlar, cafeler, lokantalar,
Kendini insan zanneden varlıklar dolmuş.
Bende kendimi başarılı görüyorum.
Milyonlarca insan içinde yalnız kalabilme başarısı,
Sayısız varlık içinde onsuz olabilme başarısı.
Bende çoğu insan gibi başarısız olmak istiyorum.
Artık bende dünyayı bir yana alıp senin olmak istiyorum.
Ellerini tutup; günlerce, aylarca, hatta yıllarca gözlerine bakmak yerine,
Başka insanların gözlerinde senin bakışlarını arıyorum.
Arıyorum çünkü ben sensiz nefes alamıyorum.
Baksana halime ne kadar mutlu gözüküyorum değil mi?
Oysa gittiğin günden beri mutluluk ne demek bilemiyorum.
Gülüyorum, gözümden bir damla düşercesine.
Ağlıyorum, her aklıma gelişinde ölürcesine.
Mutsuzum ben; beni her mutlu gördüğünde, biraz daha gülerek, biraz daha severek hayatı.
Sensizim ben; Her an yerini doldurmaya çalışırken, dolmayan o yerde kaybetmiş gibi zamanı.
Sadece zamanı kaybetsem ne olurdu sanki?
Sen yanımda kalsaydın, hep benim olsaydın.
Artık ben sensizim,hep yalnız,
Şimdi hem yalnızım, hem ıssız.


NUR SELCAN TÜRE