1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1088
Okunma
Bir sabah uyandığımda,
Bir de bakmışım yapayalnızım.
Caddeler bomboş,saatim durmuş,
Rüzgar esmiyor,kuşlar susmuş,
Herkes kaybolup gitmiş.
Etrafımda soğuk bir sessizlik,
Ve bu sessizliği bozan nefesim.
İçimde garip,anlatılması zor bir korku.
İşte o zaman anlıyorum ki
Yaşıyorum ölüm denen acı sonu.
Cemil GÖKDEMİR
Cevap Yaz