Gizli kal ve sakın ağlama sevdam, yalnızlıktır artık senin pay bildiğin.
Bile bile yanmaktır, yaşamda imkansızın tutkunu olmak.
Renkler sadece siyahtır, şansın varsa beyazı yaşarsın zaman zaman.
İstesen de ulaşamazsın tüm renklere, tırnaklarından kanlar boşalırken fark edersin gökkuşağına olan ulaşılmazlığı.

Gölgelenir soluklaşır her günün sonunda giderken izlediğin akşamların güneşi, güneş kendini karanlığa bırakırken tutarsın içindeki çığlıkları.
Ve bu saatte adımların geri gitmeye başlar, aynı filmden kaçarcasına.
Farklı yönler ararken sokak aralarında, mecburi istikametin yolunu tutacaksın birazdan.

Ve ben ağır aksak giderken otobüs duraklarına, yolculuk yine bana düştü diye canımı acıtırken boşluk.
Dönüp bir kez olsun ardıma bile bakamazken içim sıra ruhum çekilir etimden.(pınar sudaş girgin)