ateşin
sessiz sularına
bir şiir
yüzünü değdiriyor

evet bu bölüm başlı başına bir şiir...
tebrik ederim...

Aysun Demirtaş şiiri biliyor,evet "biliyor" sözcüğünü tevriyeli kullanıyorum:biri "bilmek" eylemi,diğeri "bilemek",keskinleştirmek yani.Her iki anlam da doğru.Şair ;kısa ,öz,avucumuzun içine alabileceğimizi sandığımız, hepi topu on , on beş sözcüğe kodlanmış DNA türü şiirler yazıyor.Yıllarca okusanız çözmekte zorlanıyorsunuz.Sonunda "Yahu bırak deli saçması bunlar."diyecekken ,şair okura acıyor ve açıyor kalbinin bir köşesini;o camdan kalbin içindeki esrarın ne acıların ve hayatın billurlaşmış özü olduğunu yavaş yavaş keşfediyorsunuz.Belki de bizim başaramadığımız ketumiyet bu.İçimizde, dışımızda ne var ne yok, avazımızın çıktığı kadar bağırıyoruz;oysa Lara Açanba kolay kolay teslim olmuyor okura.Yazarken eğitiyor okuru;hatta bu ilişki topyekun bir şiir ameliyesine dönüşüyor.O şiir okundukça çoğalıyor,bir okuyan -iddiaya girebilirim-en az bir kere daha okumak zorunda kalıyor bu şiirleri.Eee şiir avcıları da zor avı severmiş.

Şimdi bu şiirde şair ne anlatıyor:

"ateşin
sessiz sularına
bir şiir
yüzünü değdiriyor "

Pes.

Bu şiire on kere uğramam lazım.
Seni seviyoruz şair,lütfen gözden kaybolma:))
Şimdilik şiirle kal.