[

Takıldım,aşıklar kervanına umut çöllerinde
Mecnun gibi, aradım durdum sevdamı kum gölünde ,
Yandı şu gönlüm,benliğimi saran o müzmin derde,
Bi çarededir,benim dertli gönlüm umut çöllerinde.

Gönül fırtınasında,kum olup savruldum yerlerde,
Serap göllerinde yundum, biraz serinlerim diye,
Gittiğim, umut kervanım ile vardığım her yerde,
Bura mı diye sordum, acele ettim yüz sürmeye.

Makas otu oldum çölde, sabır gibi büyüdüm,
Çölün kaktüsüne konup,dikenlerinde süründüm,
Çöldeki harun yahya oldum, demetini götürdüm,
Aradım durdum, gönlümdeki aşkımı kervan ile.

İçimdeki aşka,dayanmama yardım etti Rabbim,
Dayandı bedenim,açlığa susuzluğa sıcağa,
Yanan gönüldü bir defa,Rabbe karışmak ne haddim,
Gönül sultanını bulmak için,dayandım yolculuğa.

Kervanın iti oldum, ayağımda çarık yürüdüm,
Gittiğim çöllerde, her yerde bura mı diye sordum,
Gönüller sultanına aşıktım,aşkımla övündüm,
Aradım durdum, gönül verdiğim gönül sultanını.

Son durak dediler, o gönüller sultanı şimdi burada,
Koştum,yüzümü sürüp yüzüm dönük namazı kıldım,
Gül Kokusunu aldım, yüzümü sürerken orada,
Aldığım her solukla,güller koklayıp huzur buldum.