Bir sevda vardı derinden
Büyüyordu
Sözlerle beslenmeden

Lâl olmuştu diller
’Seviyorum’ demeyi bilemediler
Korkuları sevindirip
Birbirlerine söyleyemediler

Gözlerinde yansırdı yürekleri
Ayıp sanmışlardı hissetmeyi
Nerden bilirlerdi ki;
ölümsüzlüğü seçmişti sevgileri....

Onlar, yüzüstü bırakıp hayalleri
Kilitlediler kalplerini
Kilitlerin tek sebebi
Bulamadıkları cesaretti...

Yıllar su gibi geçti
Kutsal bildiler gizlediklerini
Kutsiyeti neydi
Bilinmemesi mi
Bunca yıl bitmemesi mi

Oysa; ikisi de bir tek şey istedi

Bilinmeyi! ..

Sonra
Adam kadına seslendi
Ve dedi ki; Tanrı Okyanuslara saldı beni
Özledim, coştu yüreğimin nehri
Anlatacağım sakladığım sevgimi
Karşılığı sende mi

Kadın; önce dinledi
Dile geldi bin yıllık sevgi
Ve cevap verdi;

Çok sevmiştim, kader mi neydi
Bilir misin bunca yıldır merak ettiğimi
Tanrı bize verdiyse bu sevgiyi
Neden eksik bıraktı cesareti

Bak, sen de hissettin ki; küllerin altından çıktı
Bitmemiş sevginin alevi

Her ikisi
Açtılar ellerini
Son dua da birleşti dilleri

Yarabbi!

Yaşatmadığı sevgilerin kefareti
Ateşe atıp yakmalı bu cesareti
Savurmalı ummana küllerini
Cesurca söylesin sevenler sevgilerini!

Nihal Artuner Kilic