bir kız çocuğu mahsun oturuyordu orda
yanına sokuldum sordum nedir derdin
yavrum dedim
ağlamaklı gözlerle baktı yüzüme
utanarak iki kelime çıktı
açım dedi

annen baban yokmu neredeler dedim
ağlamaklı gözler yaşlarla doldu
annem hasta babam öldü dedi
başka kimsen yokmu dedim
var ama beni bilmezler dedi

babam annemi kaçırmış
dedem ve ninem
karşı çıkmış helallik bile
vermemişler babam son nefesindeyken

bu nasıl kin anlamadım
aldım çoçuğu yanıma
bana evinizi göster dedim
tuttu terlemiş elleriyle
ellerimden
umutla baktı gözlerime
muhtaçtı açtı

epeyce gittik bi evin önünde durduk
evde denmezdi ya
içeri girdik oturduk
beni gören anası
hasta yatağından mahçupça
toparlandı

hoşgeldin bacım dedi
evine baktım boş
bi yatak yerde iki kap
bide ocak

nasılsınız dedim
nasıl olalım hayat gelip geçiyo dedi
kimseniz yokmu dedim
yok dedi
bi allah bi ben bi de yavrum

hasta olmasaydım çalışıyordum
kızıma bakıyordum
5 aydır yatalak kaldım
ne gelen var ne giden
ben kendime değil
masum yavruma acıyorum
o aç kimsesiz
ona yanıyorum

nice insanlar varki
açlıkla kimsesizlikle savaşan
o an döktüğüm yemekler
hiç yere harcadığım paralar geldi
dünya bu işte
birileri dökerken
birileri açlıkla boğuşuyor
ama bu bana iyi bi ders oldu