Saatler beni kaç geçiyor bilmiyorum,

Kıyıda kalan bir limanın son yolcuyum,

Gidecek yönüm yok, sensiz gitmek istemiyorum,

Rotasız gemide kaybolan belki de tek yolcuyum,

Ayrılığın hüznü çökmüş içim kan revan, ağlıyor sevdam,

Umut gözlerinde kala kalmış, yaralı bir çile gibi,

Dönmesem bir çare, dönsem düşlerim düşer denize,

Şafağım sökmüyor, kara bulutlar misafir üstüme,

Rüzgâr hangi yönden eserse, düşürecek beni yerlere,

Saç telinden ince umutlar, sabrımın teli koptu kopacak,

Geride sen kaldın, üzerime kimler çiçek atacak,

Bastığım topraklar beni ne zaman altına alacak,

Bilsem bir türlü bilmesem bir türlü,

Nefesim ne zaman son bulacak,

Gönlüm kadere küskün, seni inceden inceye yaktığı için,

Sendin istemeden, beni gönül kapından kovup sokağa atan,

Nasıl geriye döneyim, o sokak da bir candı tabutla kalkan,

Ne kadar git dediysen de, senden uzak olamam,

Kaç yıl geçecek, kanayan yaram durmadan,

Gittiğim uzak diyarlarda yıllara sarılmadan,

Diner mi ağrılarım, aylara sarılsam gelir mi baharlarım,

Yolarına düşsem kavuşur muyum, biter mi sana hasretim gelir mi vuslatım,

Yoksa sana koşan yüreğim ansızın durur mu, gözlerine son kez bakmadan,

Yok, ben bildiğim ben, sen ulaşamadığım bir dünyadasın,

Sen suskunca yaşayan, duygularına prangalar vurulan,

Bedeni ortada, yüreği kafeste çırpınan yaralısın,

Yarınlardan umudunu kesmiş, düne elveda demiş,

Geleceğe çoktan küsmüş, yüreği kanayanımsın,

Sen içten içe ağlayan, her ağladığında,

Haberin olmadan beni darağacına asansın,

Yalan dünyada, cehennemin ateşini söndürdüğüm gözyaşımsın,

Ne çare sevdiğim, bedenin yaşarken,
Her gün idam edilen yüreğimsin.



HASAN DAĞ((KELEBEĞİME))