Her gün kahveye gider oynardi içer idi
Sızardı bir köşede kendinden geçer idi

Kimse ile uymazdi hergün kavga ederdi
Ele avuça sığmaz ağızı bet beterdi

Dayak yeduği zaman rahat ederdi cani
Silmek bile silmezdi ağzından gelen kani

Kalkup eve giderdi Fadimeye çatardi
Sonra yatağa gidup öğlene dek yatardi

Başka gayesi yoktu böyle idi hayati
Akıllanmaz bu Temel altmışına dayadi

Yine günlerden bir gün aynı kahveye vardi
İçti kumar oynadi sonra kavga çıkardi

Tanimayan birisi bıcaklayup öldürdi
Dursun da Fadimeye vukuati bildurdi

Ama direk demedi dedi alışturarak
Elektronik beynini eyi çalışturarak

Gitti evun yanında atti bir iki volta
Fadime sordi ona görince oni yolda

Dedi Dursun ağabey sen kahveye girdun mi
Orada midur halâ Temelumi gördun mi?

Dedi; he, gördum oni, oynayup içeyidi
Abuk subuk konuşup kendinden geçeyidi

Fadime dedi ona her gün ayni habersun
Madem içti oynadi dilerum ki gebersun

Dedi oni da yapti, gözün aydin Fadime
Ben demedum sen dedun, söylemek ne haddime

Mikdat Bal