Daha on bir yaşımda, henüz sabi halimle
Tahta bavul elimde yola düşen bendim hey.
Kader dedim kendime, kader neydi bilmeden
Ağlayarak uyandım, kalktım, öfkelendim hey.

Rüzgar nerden eserse kokluyordum hasreti
Zamanla yüreğime hapsettim esareti
Kendi kendime telkin ederek cesareti
Hayata hazırlandım, nasıl da bilendim hey.

Bir ince sızı vardı benle ömür tüketti
İçimde bir yerlerde, çoğu kez sefaletti
Acımı katmerleyen düpedüz cehaletti
Gözyaşım kurumadı, gönlüme çilendim hey.

Uzak durdum gölgesiz, kimliksiz insanlardan
Kibrine kapılarak toprağa basanlardan
Haksızlık karşısında sinerek susanlardan
Ne bir hikmet bekledim, ne de gölgelendim hey.

Nice insan tanıdım çok azı dostum oldu
Dost dediklerim ise can evime sokuldu
Hayat; çok şey öğretti, mükemmel bir okuldu
Küskünlüğüm yok ama; tükendim, tükendim hey.

Ara sıra kırıldım eğilip bükülmedim
ÇİVİ dediler bana, saplandım sökülmedim
Dostlara sebil oldum yadıma dökülmedim
Kadrimi bilmeyene bazen de gücendim hey.


Çanakkale 07/04/2011