Madem uçarıydın, tez gidecektin, Niye ümit verdin, güldün yüzüme? "Ayrılmak yok artık söz" diyecektin, Demedin, görünme artık gözüme.
Görünme desem de bakma sen bana; Kalbim çok yaralı, söylüyor işte, Bir haber gelir mi diye bu yana; Gözlerim yollarda, kulak kirişte.
Yaz yağmuru gibi çabucak geçtin, Sırılsıklam oldum, çok şaşkınım bak! Benden sonra gidip kimleri seçtin? Dönersen vefalı son aşkınım bak!
Beklemem bilsem ki orda mutlusun; Beni unutmuşsun, neşen yerinde, Bilsem gelecekten çok umutlusun; İstemem dönmeni günün birinde.
Muammer Akman
Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Çok teşekkür ederim Üstadım. Bu şiirde inanın beni rahatsız eden birşeyler vardı, ama ne çözemiyordum. Olumlu eleştirilerden sonra ise, kendi kendime "Demek iyiymiş şiir, ben boşuna pipiriklenmişim" demiştim. Ancak şimdi, beni rahatsız eden şeylerin ne olduğunu çok iyi anlıyorum. Şiiri, şairin çocuğu gibidir derler. Hatalarımızı göremiyoruz. Size bu değerli eleştiriniz için en içten şükranlarımı sunarım. "Bilgi paylaşılan hazinedir" derler ya, işte siz bilginizi paylaşmaktan üşenmeyen zengin yürekli insanlardansınız. Çok teşekkürler Hocam.
Şiir kurgu olarak iyi işlenmiş; ancak ifade konusunda aynı kanaatte olmadığımı belirtmeliyim. Birinci dörtlükte duraklardan kaynaklanan ufak tefek aksamaların olduğunu düşünüyorum.
Çapraz kafiye şiirde -bütünlüğü sağlama açısından- şair için daima risk taşıyan bir sistemdir. Sen bu riski almışsın. Yer yer bu riski aşmış olmakla birlikte tam bir başarı sağladığını söylemem mümkün değil. Özellikle şiirin son beş mısrası oldukça zayıf kalmış. Bitirişte ise gerçekten bitmişsin. Şiirde başlangıçların zayıf olması, şiir ilerledikçe ifadenin güçlenmesi şair için daima artı puandır. Bunun tersi de -ne yazık ki- eksidir. Bu bölümü biraz daha açalım: 'Dönersen vefalı son aşkınım bak!' diyorsun. Biraz tehdit, biraz dönmesinden umut kesmiş bir aşığın hüzünlü yüzünü görüyorum bu mısrada; ancak söylenene bakınca bir gariplik seziliyor ve insan ister istemez şu sorunun cevabını arıyor: Ya dönmezse? O zaman vefalı son aşkı olmayacak mı? Ondan sonraki mısraya bakalım: 'Beklemem bilsem ki orda mutlusun' Tut ki bekledin, ne yazar? En son mısra ise en zayıf olanıdır: 'İstemem dönmeni günün birinde' Bir şarkı var, bilir misin Muammer kardeş: 'Pişman olacaksın günün birinde'... 'Ne olmuş yani, ben kullanamaz mıyım?' diyebilirsin. Demesine diyebilirsin; ama çağrışımın şiirde en büyük risk olduğunu da unutmamalısın... Şair en vurucu mısraları son darbeyi indirmek için en sona saklamalıdır. Son darbeden sonra ise kıvranan okuyucuyu zevkle seyretmelidir.
Aslında çok acımasız bir yorum olduğunu biliyorum; bunun yanında senin iyi bir şair olduğunu da... Daha bir şey biliyorum, dost acı söyler... Umarım meramımı anlatabildim...
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Cevap Yaz