Sebebsiz kavgalarımız doldu taştı
Anlatılmayacak sırlarımızı aşıkar ettik
Duygularımı bir kütük gibi yaktın
Ve çıngılar kaydı ateşinden...
Bilmezsin ama o çıngılar beni yaktı
Anladım cancağızım bu işte bir yalnızlık var...

Zamanın çeşmesinden su dolduruyorum
Kahırlarla geçen ömrüme
Ve testim yanlızlık taşıyla kırılıyor
Dün gibi aklımda o gün
Davranışların, azarlamaların
Ölüm deminde kulaklarıma çınlıyor
Gülüp geçemiyorum bu olaya
Gülümser olduğum dünyada
Çünkü biliyorum bu aşkta yalnızlık var.

Telefonum suskun mesaj gelmiyor artık
Ama her telefon çalışına koşuyorum
Ama senden başka herkez arıyor beni
Bazen bir sitem dökülüyor dilimden
Sana beddua yapamıyorum ben...
Ayrılık corbasına bir kaşık banıyorum
Bir acı ile yakıyor yüreğimi
Bir haykırış geliyor içimden
Olacakları olmuş gibi kestiriyorum
Anladım bu işte bir yalnızlık var