Nereden çıktı şu şiir yazma merakım, bilmem ki
Atıp tutuyorum işte, ama olmuyor be usta

İçimde şiirler yaşıyor,
Kaleme düşmüyor anlatamıyorum
Hani bu kalem ustaydı?
Öyle diyordun
Daha çırak bile olamamış be usta

Neresinden başlayayım yazmaya
İlham bunun neresinde?
Ben
Ben bu muyum?
Ben buyum be usta
İçimdeki siluete gizlenirken bu beden
Açtığım avuçlarımdan yüreğime yol gider
Alın çizgilerine yazılmış kaderim
Kaleme kadar gelirde, kâğıda düşmez kelimeler

Dertli desen herkes kadar dertliyim
Mutlu desen herkes kadar mutluyum
Âşık desen herkes kadar aşığım.

Geçen gün oturmuşum deniz kıyısına
Attım oltamı üç beş balık yakalarım diye
Meğerse oltam boş...
Balık değil hayaller yakalıyorum
Hayaller, ama boş hayaller be usta.

Dalgalarla konuşuyorum
Hava da oldukça puslu
Yağmur çiselemeye başlamış
Şiir gibi
Hani derler ya tilki gibi olmuşum
Birden güneş açtı
Gurubun rengi vurdu bulutlara
Gurubu seyretmeyi de çok severim
Son nefesimde gurubu seyretmek isterim usta

Belki atıp tutuyorum ya
Laf olsun işte
Bilmiyorum ki, bu şiirin neresindeyim ben usta...

Mustafa bertan