Yine akşam oluyor yavaşça
Birgün daha dönüyor
Herkeste bir koşturma bir telaş
İçimde garip bir hüzün
Tek ben yalnız,ben sessiz ve sensiz...


Güneşte vermiyor artık ışığını
Rüzgar uğultusuz,yaprak kıpırdamıyor
Gökyüzü gri ve renksiz
Yüreğimin hüznüne belkide yas tutuyor
Mevsimde canlılığını yitirmiş
Bahar dalları küsmüş açmam diyor


Uzaktan bakıyorum koşuştıranlara
Kimi evine,kimisi sevdiğine
Bazısıda gidiyordur
Kendisini dünyaya getirene


Bir ben yalnızım bu koca şehirde
Ne bekleyen bir eş,ne bir sevgili
Nede koşarak gideceğim kimse var
Sahilde yürüdüm biraz deniz dalgasız
Bankta oturdum bir sigara yaktım
Dumanı bile tatsız


16 milyon insan sığan bu şehre
Bir ben sığamıyorum
Kalbim boş bakışlarım donuk
Ayaklarımda amaçsız
Nereye gideceğinide bilmiyor


Aklıma geliyor eş dost
Elim telefona gidiyor
Canım hiç konuşmak istemiyor
Ne yapsam beni avutmuyor
Anılara dalmak istiyorum
Onlarda beni boğuyor


İşte o zaman anlıyorum ki
Bu yürek sensiz
Bu şehir onca kalabalığa
Bunun için sessiz
Gözlerim doluyor birden
Ağlamak istiyorum hıçkırıklarla

Sıkıyorum kendimi
Bırakmıyorum damlaları yanaklarıma
Tutuyorum yaşları bulutlar ağlasın
Onlar yas tutsun YALNIZLIĞIMA.......’’06-04-2011’’



BİRGÜL AL