İnsanın kendi içiyle hesabına akıl sır ermez bilirim
Çözmeye çalışmam o yüzden girift insanları
Oldukları gibi kabulümdür hepsi
Bilirim yarımdır hayatları
Bilirim kamçılanmıştır umutları
Yaralarıyla çizilmiş yol haritaları işlidir bedenlerine
Alın teri kokan parkalarının her cebinde bir masal
Dimdik yürürler gönlümüzün orta yerinde, her gece.
Sevmekle tanımlansa da yaşadıkları
Anlamlandıramaz kimseler yitip gidenleri
Düne hapsedilmiş neşeleri kursaklarında
Gidemedikleri panayırlara hasret insanlar
İnsancıklar…

İnsanın kendi içine yolculuğundaki girdabı iyi bilirim
Yol göstermeye çalışmam bu yüzden hiç birine
Kayboldukları kadar insandır hepsi
Bilirim eksiktir haritaları
Bilirim çizilemez hudutları
Tırnaklarıyla kazınmış yol öyküleri işlidir bedenlerine
Türkü benzeri saçlarının her telinde bir ezgi
İçimize işliyorlardı uykusuz gecelerde, her gece.
Hüzünle açıklansa da hissettikleri
Döndürmüyor hiçbir şey yitip gidenleri
Yarınsız bırakılmış umutları kucaklarında
Göremedikleri hayallerin peşindeki insanlar
İnsancıklar…

05.04.11