Nasıl bir ömür bu yarabbi bilmem !
Her anım ızdırab her anım elem
Herkes gülşeninde seyran ederken
Benim bağım neden virane bilmem ?

Hüzünü kovarım keder bırakmaz
Açarım bağrımı yâr gelip akmaz
Hasret/se peşimi hiç/mi bırakmaz ?
Gurbet ellerinde bir dost bulamam

Yaşanmıyor inan ümit olmadan
Nazlı yârle olup murad almadan
Ölmek istiyorum vadem dolmadan
Kefen/im saracak yâri bulamam

Hayalle paylaştım derdi kederi
Bir hevesmiş meğer Aşkın ederi
Alnıma yazılan kötü kaderi
Silmek istiyorum silemem gâyri

Yârin hasretiyle dağlar aşarım
Gecelerdir benim birtek sırdaşım
Verseler dünyayı inan şaşrım
Ben de Mecnunu deli sanırdım

Durak’ım der ben de derin yaralar
Bu dert beni pare pare paralar
Vuslatla bitmiyor girdiğim yollar
Kaybettim kendimi yolum bulamam

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ