/…Bilmediğim bir şey var içimde
Ne sana benziyor
Ne de “herkese”… /

Yolları yürüyorum,
Yollar uzun,
Yollar sessiz ve hayat yankılı…
Seni yürüyorum adım adım
Sen uzaksın,
Uzaklar puslu ve kara bulutlu…

Kendimi unuttuğum yerlerdeyim şimdi…
Sen nerdesin ?

Duyuyorum…
Sustu bahçesinde sesin yüreğimin
Susmalar isyan ediyor ruhumun ezgisinde
Sustuk.
Lakin gözümden akan nehir
Yüzüme seni akıtmıyor artık…
İçim dışıma seni yansıtmıyor…
Ulvi acıların gölgesinde cüzi mutluluğa
Giden bir yolda yürüyorum
Nerdeyim?
Ama biliyorum
Uzaktayım
Senden
Ondan
Bizden
Çok uzakta…
Ama kendime yakın bir yerlerdeyim…
İşte tam orda,
Kendimi bulduğum yerde
Kaybettim seni
Artık Aramıyorum…

Gözlerim yokluğunu görmekten yorgun düştü.
Görmüyorum.
Konuşmuyorum.
Duymuyorum
Seni…

Günahların en büyüğüydü seni susmak
Ve en asili…
Susmalar seninle çığlık çığlığa şimdi
Sustuk.

Önsözü sen yazılı bir kitabın sonunu yazamamaktı aşk…
Ve bir oyundu seni kaybettiğim.

Vazgeçmem için
Susmalıydım
Sustum
Şimdi,
Yokluğun dilediği kadar konuşsun!
Bende Yokum artık..

Ayşe ( Sancı sonrası.. )