Arılar uyanır çiçek filizler
Baharda yeniden saat kurulur
Bunu toprak, ateş, su, hava izler
Kitab-ı kebirde suret kurulur

Köpürür coşkudan suyun dudağı
Irmak dalgasından kırat kurulur
Yemişe dönüşür dalı budağı
Bağa bahçelere ırat kurulur

Çiğ düşer seherde güller taçlanır
Bülbül avazında biat kurulur
İpek böceğiyle nakış başlanır
Cilve gergefinde sanat kurulur

Medine kokulu yel eser Şam’dan
Seher sofrasında nimet kurulur
Tekrar şule yayar bin yıllık şamdan
Çekilir karanlık sıhhat kurulur

Toprak kabararak kalkar yerinden
Kışta kalmışlara berat kurulur
Kulağa ulaşır sesler derinden
Şahlanan şiire naat kurulur

Ayağa serilir düşlenen âlem
Ufuk sofrasında murat kurulur
Yazanı anlatır kudret-i kalem
Ma‘şerî vicdanda sırat kurulur

Gözgöze gelirken yürekten özler
Bil ki muhabbetli heyet kurulur
Her dem Gözükara baharı gözler
O gelse bambaşka hayat kurulur

Çark-ı Devran (sy. 95)