Koyu kahverengi bir gecede
Başladım yazmaya seni
Kafiyeledim önce kendime
Ölçünü ölçüme ayarladım
Olmadı dedim bazı hatalarımıza
Sil baştan dedim kendime

Konu bütünlüğü aradım kendimde
İmgeler ürettim senin için
Sildim mazmunları
Gözünün yaşına bakmadım
Sen için sanat yapmaya çalıştım ben
Olmadı dedim sil baştan

Belkide yutkunan heceleri düşündüm
Kafiye perme perişan
Aruzda hal kalmadı seni yazarken
Sözcüklerim ağladı resmen
Mürekkep fazlasıyla döküldü kalemden
Olmadı yapamadım sil baştan...

Destan yazarcasına yazmak istedim
Sana olan sevdama bir şeyler yazıp
Olamaz dedim duymasın kimse deyip
Bütün yazdıklarımdan utandım
Kağıt isyan etti bana kalemse üzdü
Kızdım onlara karaladım sil baştan

Belkide seni yazabilmek yürek isterdi
Mangal gibi dolu dolu bir yürek
Dokundum mısralarıma
Oldukça yavaş ve ürkerek
Sonra vazgeçtım yazılmasın diyerek
Bu şiir bitirilmeden böyle kaldı...