sandım ki ?
bir günde dolar şehrin kuyuları
sokaklar kaldırımları yürütür , yürüyüşler rüzgârın ağında büyütür adımları

sandım ki ?
mesafeler kısalır iki bağ arasında
kaçışların önü kesilir ,kesiklerin üzerinde yeşerir yaşam tohumları

dibe vurulmuşluğun sancısı kirletmektedir sütten bozma tâlihi

kenar köşeyi temizlemek çocuk oyuncağı olmalı yağmur için
sıvar ellerini
variller dolusu soluk akar tıkanmış genizlere
açılır kapıları

azmin rolünde nûrû_âyan
tutkunun d/iplerindeyse kement avcısı ölü bakışlar

sanmıştım ki ?
tırnak uçları ile kazanılmış olanı kaybetmek zordur
zor olanı yaşamakmış meğerse

ne şehir elbisesini çıkarmaktan vazgeçti
ne de ruhu üşüyen gönüller güneşe inanmaktan
sere serpe bir hayatın sondan önceki duruşuydu akıllarda kalan

hiç ama hiç bu kadar özgür olmamıştı eşikteki kadının tutsaklığı
hüküm soyunur
gün boyanır

ıslak gülüşler damıtır sahranın su görmemiş gövdesini
s/anma artık !
daha iyi böylesi

28/03/2011
11;00
eMİNE