Birgün
doyasıya okşayamadığım o ipek misali saçlarına karlar yağıpta,
tutam tutam ellerine geldiğinde;
ve o beni derinden yaralayan güzel gözlerinin feri kesilip,
güldüğün zaman gülleri kıskandıran
bakmaya doyamadığım gül yüzünde derinleşen çizgiler yüzünden
aynalardan saklanacak
titreyen ellerinle iki satir tazmaya çalışacaksın

Lakin vakit çok geç olacak
çünkü kalem susacak
ozaman hislerin konuşacak
o,ağır işitmeye başlayan kulaklarına vefasızlığını haykıracaklar

bir aahh çekmek isteyeceksin belki köhnemiş yüreğinden
taaa derinden derinden
çığlıkların boğazında düğmlenip dilin bile dömeyecek
o birzaman bülbüller gibi nameler dökülen

işte o gün bugünü arayıp dert dökmek isteyeceksin
ama yanında ben olmayacağım
değirmen misali dönüp içine öğüneceksin
ve tek tesellin hatıralar olacak
onlarla avunacak onlarla yaşayacaksın

her akşam oluşunda
bin güneş batmış gibi karanlığa boğulacak
ve yerinden fırlayacak kalbin
yanacaksın ciğerinden
denizleri içsende sönmeyecek,söndüremezsin
ve olduğun yere yığılıp kalacaksın
şimdiki vefasızlığına ozaman çok ağlayacaksın
yaş bile akmayacak kurumuş göz pınarlarından
artık gül kokmayacak o güzel teninde
dimdik duracak bütün tüylerin bedeninde
bir acı tebessüm dudaklarında,inleyip duracaksın
ve seni hala sevdiğim için
birgün kendinden utanacaksın
o gün kendinden utanacaksın...

( kulubeci )