SENSİZLİK ÇEKİLESİ DEĞİL..!



Nedir zor olan..?

diye sordum kendime

kelepçeli bir uçuruma düştü gözlerim

dokunma...dokunma sensizliğime..

yoksun....

kendime kaçıyorum acı acı gülüşlerimde

lâbirentlerimde tüketiyorum nefeslerimi

yalnızlık, odamda dolaşıyor

terkedilmiş bir kasaba gibiyim;

hayaleti de,sessizliği de ben,olan...



bırakıyorum kendimi bir külçe gibi koltuğa

radyoda, İbrahim Sadri

-“bir yıldız düşer omuzlarına ,ıslık çalar ıslanır şarkılarımı söyler gece..”

Kopuyorum ıslak,hüzünlü gözlerimle

ve ben

sevgini koyuyorum kadehime

şerefine yudum yudum içiyorum

yokluğun, özlemin mezem oluyor

beynim, bir ayrılık filminin senaristi gibi

yazıp çiziyor durmadan

şiirin ritmiyle

kirpiklerimde katılıyor onlara

yağmurdan ıslanmış elbiselerini giyerek dans ediyorlar sanki

dudaklarım,kırık bir tebessüm ve birkaç figürle iştirak ediyor gözlerime titreyerek

yüreğim ise,

kızılcık şerbetini içiyor biteviye

nefesim mi

karanlıkta görünmeyen bir el darağacına çekiyor onu sanki...

gel…

gel..! artık neredeysen..

seni ...

seni bir bahar gibi sevmek isterdim ..

ille de gözlerini

anlasana,kimsesizim

senden başka yâr, bilmem

dile,

yaprak gibi döküleyim ellerine

göz göz bakayım yollarına

ama,ille de gel..!
sensizlik çekilesi değil..!SENSİZLİK ÇEKİLESİ DEĞİL..!