1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
950
Okunma
Ey saki, getirme hüzünden bir nebze daha.
Doydum, kandım hüzün şarabına.
Madem vuslat yok, düşmem bir daha gama.
Rahat bir gün göstermedi, yıkılası dünya.
Ellerim, kırılası ellerim;
İçmez olaydım, bilmem bu nasıl kaderim.
Vuslata ermeyeceksem neden bu kederim.
Ağlasam sızlasam beyhude, ben bunu nasıl çekerim.
Ağzım kapalı, yüreğim cevap vermez.
Yüreğim hamuş, yüreğim gülmez.
Yokluğunun acısını hiçbir şey hafifletmez.
Ey saki, şifa mı oldu bu hüzün?
Madem vuslat yok, gerisi angarya, gerisi ölüm.
Cevap Yaz