Gözü dönmüş hakikatı unutmuş,
Helalı unutup, haramı yutmuş,
Sanki bu dünyanın nimeti bitmiş,
Karnı tok, gözü aç, olur çıkarcı.

Utanma duygusu yoktur yüz, arı,
Seni üç kuruşa satmaktır zoru,
Sana kurşun gibi işler nazarı,
Böyle şeyden hazı alır çıkarcı.

İçten hased büklüm büklüm büzülür,
Sana seni sevmiş gibi üzülür,
Bekler kötü günü fırsatçı olur,
İşte böyle yüzü bulur çıkarcı.

Yutar hamuduyla payı paylamaz,
Bu da benden dosta diye söylemez,
Ölsen bile sana içten ağlamaz,
Fırsat bulsa canın alır çıkarcı.

Belli ki bilinen dostluk bu değil,
Dostluğa dostça kal, dostluğa eğil,
Farketmez örneğin hayırsız oğul,
Adam olmaz öyle kalır çıkarcı.

Gidersen huyuna, yok senden iyi,
Arkandan hep söyler der ki; Enayi,
Çıkarla geçirir ömür, seneyi,
Hiç vereyim demez alır çıkarcı.

Hiç yedirmez işi gücü hep yemek,
Şair Veysel der ki; Bu da ne demek,
Bir günde dostluğa harcamaz emek,
Gün gelir nefsiyle ölür çıkarcı.