Ölüyorum sevgilim
usul usul sessizce,
sensizligin kahrını sessizce,
çekiyorum içimi çeke çeke...

Oysa söylenecek ne çok söz vardı, yaşanacakta...

Bu beden senle nefes alıyordu,
biliyordu da aptal yüregim,
alın yazısı yazılmıstı bir kere
temizlenemeyecek kadar karaydı
be sevgilim.

Sensizlikle kesildi nefes,
en temiziydi halbuki,
öyle olmasada öyleydi işte be
umuttu işte
yazık ki
kötülüklerde boguldu ümitlerim yine.

Zamansızdı da,
görünenin arkasında ki gerçekler
acıydı
hemde cok acı.

Tek gerçegin sen olduguna da
inanmıştım oysaki.
İlk elvedanın son veda olacagını bilseydim
yok ederde giderdim varlığımı.

Zehirli sarmasık ta degildim ki,
beyaz gülündüm.
Güllerde dikenli sevdiğim
ama
ama bilseydim zehir saçacagını benliğimin,
o zehirle can vermezmiydim kollarında sevdiğim...

Terkeyle artık nolur beni yüreğim,
taşıyamaz artık beden bu zulmü.
gözler mühürlü,
kalp tutuklu...