Sevgilim otur yanıma, beni dinle.
Gözlerini aç,
Ne dersem, gözlerine söyleyeceğim.
Senlik birşey yok, rahatla.
Gözlerine söyleyeceğim şeylere çalışmadım daha önce,
Karıştırabilirim.
Takılabilirim.
Ağzım dilim kuruyabilir...
Eğer öyle olursa,
Göz...
Diyip kalırsam,
Beni öp.

Şu tepemdeki güneş için ziyan edemem seni,
Gökyüzünü karıştıramam gözlerine.
Romantik olamam,
Mum ışığında intihar edemem belki.
Gözlerine birşeyler söylemeye kalksam böyle,
Sınıfta kalıyorum hep.
Sen de dinlemiyorsun zaten.
Merak etme küfürlü şeyler yok,
Ben sevdim seni.
Erdemdir dediler,
Her dem sevdim seni.
Kızmadım,
Küsmedim,
Hep ağladım.
Ben hep ağladım,
Derdimden, kederimden değil.
Dudaklarından öpmediğimi düşündüm,
Hep bunu düşündüm.
Kurumuştur dedim,
Çatlamıştır dedim,
Hep ağladım bu yüzden.
Öpmedim diye değil işte...
Eğer öyle olursa,
Göz...
Diyip kalırsam,
Göz yaşımdan öp.

Günlerdir bir düşünce beynimi yok ediyor,
Kalbimde garipten bir dürtü,
Ellerimde anlamsızlık,
Ayaklarımda gitme belirsizliği.
Bir daha görüşemeyecekmişiz gibi geliyor.
Belki doğru düşünüyorum,
Belki görüşemeyiz.
Eğer görüşemezsek,
Beni görmeyen gözlerimden öp.

Öpmüşken,
Dudağımda boş kalmasın,
Ve bunu yaparken asla,
Beni sevdiğini söyleme.
Beni sevdiğini hiç söyleme.
O sevda sözcükleri dudağının arasında esir hayatı,
Ve ben gözlerinin içinde köle hayatı yaşamaya hazırken,
Hiç birşey söyleme.

Darbe sonrası yaşanan iki gün bu.
Üçüncü gün ben olmam ölürüm bilirsin.
İki gündür sensizlik diyorum,
Ne kokusu var ne tadı.
Ne gözümle görebildim, ne elimle tutabildim.
Aşk dedim,
Ne sen sordun,
Ne ben söyledim.
Hiç...
Boşver...
Hiç söyleme.
Ağızlarındaki kelimeleri yontup sivriltirler,
Ve göğsümüzden vururlar bizi,
Beni sevdiğini söylersen eğer..
Yani beni sevdiğini söylersen gerçekten,
Beni sevgimden öp.

Sen beni öptüğünde ben arsızlaşır,
Ben çocuklaşırım.
Beni çocukluğumdan,
Arsızca öp...

R.E.K