Don giyer yüzerdim, coşan nehirde,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!
Yeni bir çok şeyler, gördüm şehirde,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Düğün olsa köyde, o gün bayramdır,
Gelip gören bu topluma hayrandır,
Gece gündüz tek içkimiz ayrandır,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Uzak durma gel be yanıma sokul,
Ne tahsili ğardaş; görmedim okul,
Elbette hiç olmaz hatasız tek kul,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Nefret ettim her an kötü oyundan,
Soyum gelir şanlı, Oğuz soyundan,
Boğa beklenilmez, kara koyundan,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Şan şöhret nedirki, yoktur ünümüz,
Çok şükür çok açık, inan dünümüz,
Tarlada harmanda, geçer günümüz,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Yaz kış demem, dere tepe aşarım,
Bir insem ben şehre, belki şaşarım,
Köyümde huzurlu, serbest yaşarım,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Ben daha kimseyi, çekip yitmedim,
Bir gün olsun kötü yola gitmedim,
Beni doğuran var, yerden bitmedim,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Tiyatro sinema, sen geç dost onu,
Yemeye zor buldum, dört aylık unu,
Sen sen olda sakın unutma bunu,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim!

Sen hırsından kudur, istersen fıttır,
İstersen sen seni, mcanından bıktır,
Ne gezer dost bizde, kibarlık kıttır,
Ben köylüyüm amma, kıro degilim!

Git gel gör bir kere güzel Konya’yı,
Gerekmez gezmeye, koca dünyayı,
Takip ettim gece gündüz medyayı,
Ben köylüyüm amma, kıro degilim!

Remzi der ki; eğlen gel bana takıl,
Tonlarca bulunur kumsalda çakıl,
Az da olsa dostum var bende akıl,
Ben köylüyüm amma, kıro değilim(!)

Not: Okuyucuların dikkatine....
Bu şiirde kullanmış olduğum ’’kıro’’kelimesi,
’’cahil’’ anlamında kullanılmıştır...
Saygılarımla...