olmasamda yanında
bilmiyorum kalbinde ben varmıyım
sen merak etme beni
evet Kabul ediyorum
buralar sensizken anlamsız, bomboş
karanlığın arkasında sana seslenmek bile zor bazen
yüzün ay ışığında odamın içine yansıttığı
gölgede belirir bazen
gözlerini o gölgede seçemem
çünkü gözlerin gölgeler kadar karanlık değil ki
saatlerce oraya bakarım, konuşamam
ağzımdan tek kelime çıkmaz
ve sabahın ilk ışıkları
yeniden vurmaya başlar
sen ağır ağır kaybolursun gölgemde
güneş tam tepeye vurduğunda
artık sen yoksundur
işte o an o an
ismin bir çığlık olur içimde, haykıramam
şimdi soruyorum sana
sende bir gün!!!
tıpkı gölgeler gibi gitmezsin değil mi yavaş yavaş
bırakmasın beni kendi gölgemle başbaşa
gitmezsin değil mi
buralar öyle bildiğin güzel yerler değil
herkes bir dünya meşkalesinde
çoğu geceler karış karış gezerim sabaha kadar
heryerde seni ararım ama neye yarar
boş bir çobanın muhasebesini yapmak değilmidir bu
sen uzaktasın!, hemde çook uzakta
biliyorum, kimsenin hatırlatmasına gerek yok
yanımda olmadığını
Ben sadece bakışlarını özledim
Burada kimse senin kadar duygulu bakmıyor
Herkesin gözlerinde donukluk var sanki

benim gözlerim mi !!! Onları hiç sorma
her ikisininde özlediği biri var şimdi bende
her ikisininde yağmur mevsimi gelmiş sadece
en ufak şeylerde bile ağlıyorlar
tıpkı seninkiler gibi
dedim ya!!!!!
birgün sende bırakıp gitmezsin değil mi
ama unutma!!!
gitsende unutamam o güzel gözlerini
işte böyle birtanem
mektubunda yazmışsın anıları anlat diye
işte anlattım!!
inşallah bu satırları okurken
yine gözlerin dolmaz
unutma sadece buraları anlattım
buralardaki beni hiç sorma
çünkü her satırımda ağladım
göz yaşlarım ıslanmış olabilir mektubumda
kusura bakmazsın artık gözlerimin
onlarda özledi seni......