2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
870
Okunma
İşte bir yığın ben, bir koltuğun üzerinde
eksilmiş eksiltmiş eskimiş
Toparlasam ne olacak kendimi
Bu çamur şekil almaz artık
Dudağımda bir tutam söz
ayrılıktan acı aynılıktan hafif
Gözümü kulağımı kapadım anlamamak için
Ne kırdım ne döktümse
Kalsın olduğu yerde
Zaman gelip süpürür elbette içlerimizden
Ağrılar teninden
Ahlar derinden
Ağlamalar maziden
Gelip durur, durduğun yere
Tadı kalmaz şimdiki zamanın
Uzat elini aynaya
Kalbini yokla
Bir bak, bakalım
Atıyor mu hala
Cevap Yaz