Hicran oldu sensizliğe çare bulamayışından gönlüm
Hiç geçmeyeceğin sokaklarda gölgeni aramak için nöbete tutuldu..

Biliyorum her yeni gün yeni bir umut
Gün doğmadan neler doğarda belki
Ama sen hicran bakışlım
Ya gün doğmasın istiyordun
Ya da günün hiç batmadığı bir diyarı
Mesken eyliyordun,
Her doğumu
Bekleyişimden habersiz
Doğmuyordun bu köhne şehrin
Köhne sokaklarına,
Semaya kaldırıp başını
Yalvaran gözlerle beni
Görmüyordun..

Alıp başını gidişine terkedildi her şey
Camı niçin kırılmıştı
Nasıl kırılmıştı bilmediğim
Köhne odam yetmezcesine
Önce sokağım
Sonra şehrim
Sana köhnece susuyordu,
Bir ben kalıyordum
Yokluğuna rağmen
Gün batımlarına selam edip
Hiç olmazsa bu doğumunda
Seni getirsin diye
Bir şeyler geveleyen..

Hicran oldu sensizliğe çare bulamayışından ömrüm
Hiç gelmeyeceğin bu şehirde "belki gelir(sin)lerin" derdine tutuldu..




Kadir Bulama