Şükrettim azıma çoğum olmadı,
Çok çalıştım ama yüküm dolmadı,
Zalim kader hiç imana gelmedi,
Göz açmaya fırsat vermedi kader.

Gül diye elime dikeni verdin,
Şal diye altıma taşları serdin,
Haykırdım isyanla lakin duymadın,
Bu garip halimi görmedi kader.

Çile ve sıkıntı beni ateşler,
Umutsuz yarına kabuslu düşler,
Örneği kurumuş kuru ağaçlar,
Yeşermeye fırsat vermedi kader.

Hep açtın zalime cennet kapısı,
Banamıdır hüzün çile tapusu,
Gitti gelmez dostlarımın hepisi,
Nedense halimi sormadı kader.

Meğerse senmişsin düşmanın kurtu,
Sessiz kör kurşunun benide vurdu,
Tanrım bu dünyayı sanamı verdi,
Hep geldi arkamdan durmadı kader.

Doğuştan yüzüm ak açıktır alnım,
Yok oldu hevesim buruktur gönlüm,
Eli kör kurşunlu önde gidenlim,
Bağrına basıpta sarmadı kader.

Yok güzel tarafın deyim ki nazdır,
Bende yanıp tüten ateşle közdür,
Şimşek Veysel’ime deme ki azdır,
Bu garip murata ermedi kader.