Bizim varoşlardaki yoksul çocuklar
Uzattılar ellerini güneşe,
Örgülü saçları,destansı gözleriyle
Gelen genç kızlarda vardı.

O doğduğu yerde selamladı
Nasırlı ve kınalı elleri;
Kucaklarken aşkın sıcaklığını
Yol aldı tüm kainat topraklarına.

Genç işçiler kaldırdığında başlarını
Gördüler güneşin armağan ettiği kadınları,
Ne çirkin söz,nede ihanet vardı dillerinde,
Güneş ancak bu kadar güzelini suna bilirdi.

Onlar baba ocağında büyüyenler,
Hayatı umutla arzulayanlar,
Papatya çiçekleriyle taçlananlar,
Yeniden doğmanın, doyumsuz keyfini yaşadılar.

Yüreklerinin sunacağı armağanı bekleyenler
İster işçi,ister boyalı el,isterse çoban olsun
Mutlak olacak yastıklarını süsleyen,
Bekleyecekler tozlu yoldan gelecek olanları,

Genç,yaşlı,ihtiyar öpülecek elleri
Sevişecekler gecenin karanlığında,
Ve güneş ancak onlara vermişti
Bu en güzel, en güzel
DÜŞLERİ....



Devrim Dokdere