16 yaşındaydık.
Kimimiz afişe çıkardı geceleri
Kimimiz yazıya.
Ben yazmayı severdim duvarlara;
Emperyalizme hayır’dı..
Yaşasındı dev-genç.
Kahrolsundu faşizm..

Bir gece seni gördüm pencerende
Ne yazacağımı unuttum.
Gelecek devrimde idi ..ama ..
Sen umuttun.

Her gece o duvara
‘’Seni seviyorum’’ yazmak gelirdi içimden
Racona ters düşerdi
Ben kahrolurdum.
Bir bekçinin düdüğü yırtardı geceyi
Yeşil parkama gömülüp
Varoşumun duman çökmüş karanlığında kaybolurdum.

Her gece o duvara
Seni seviyorum yazamadığım için
Bir polis panzeri ezerdi kalbimi
Coplar inerdi beynime
Her vuruşta seviyorum
Her vuruşta seni..
Her vuruşta seni..

Oysa...
Oysa
Çakaralmaz bir kırıkkaleydi benim sevdam
Menzili kısa
Ve
Yüreğimde patlamayan bir ağırlıktı.

Devrim sana giden yoldu
Ne genç kaldım,ne devrim oldu
Militan kalbim ...
Artık...
Yoruldu.


Nazmi ÖRSEL