İşte bir yalnızlık türküsü daha çalıyor benim için
Sonumu bilmeden yürüyorum
Ama olsun ben mutluluğun peşindeyim ya hani
Her ne kadar en güvendiklerimiz üzseler de bizi
Bir gülüşe sığdırabilmeli hayatı bazen
Sıkıntıları bir kenara itebilmeli
Sabretmeli hayatın bize olan acımasızlığına
Ya da ne bileyim işte sabredebilmeli
Zor olsada geçmişi silmek
Silebilmeli insan bazen
Her acı dünyada kalıcı değildir ya
Tıpkı insanlar gibi
Onları da terkedebilmeli
Sonunu bilmediği bir yola girmemeli insan
Sonunun o yol olacağını bile bile
Bir şekilde dönebilmeli
Hayat bu işte , ne olacağımız belli değil ya hani
Her evden çıkışta besmele ile çıkabılmeli
Okumalı bildiği ne kadar dua varsa , üzerine üflemeli
Bütün dertlerini bir kenara itebilmeli bazen
Yeni bir sayfa açmalı kendine
Alın yazısını kanla ya da göz yaşı ile yazmamalı
Ya da ne bileyim işte hayata kafa tutmalı
O da yetmedi gerekirse kafa atmalı
En olumsuz anında bile gülebilmeli
Çatlatmalı tüm düşmanları
Gerekirse en sevdiğini bile terkedebilmeli
Anıları bile onda bırakmalı
Sadece ceketini alıp çıkabilmeli yanından
Mutluluğun uzaklarda olduğunu bilse bile
Ufukta bir mutluluk gözüktü diyebilmeli

Şeref Semiz