teşekkürler
daha sonraserinin hepsini gözden geçirince dediklerinizi düşünecem

Gönülden kopup gelen dizelere 'güzel değil' demek ne haddime. Bu haliyle de güzel olmuş. Benim naçizane eleştirilerim ve önerilerim teknik açıdandı. Mesela cümlelerin kısa kesitler halinde sunulmasından kastım;
"saat sekiz
alnında bir yıkkınlık var ah,
mavi gözlerinde siyah bir deniz.
dudaklarında bir çağrı,
yüzünde gittiğin andan kalma bir giz..
saat sekiz" gibiydi. Böyle daha vurgulu ve daha sade olmadı mı sizce de?
Kafiye meselesine gelince.. Bu konuda serinin geneline yayılmış bir ürkeklik hissettiğim için, bu çekincenizin yersiz olduğunu dile getirmek istedim. Ama yorumunuzdan da anladım ki; kafiye değil, şiire tını katmak derdiniz. Saygı duyuyorum. Bu da bir stildir. Üstelik zor bir stildir. Bana, seçtiğiniz yolda başarılar dilemek düşer. Sağlıcakla kalın..

kafiyeyeli başladım kafiyeli bitirmeliyim
ama sırf kafiye olsun diye de yazmıyorum
okuyanın aklında daha iyi kalsın diye kafiye kullanıyorum daha çok
kafiyeden önce anlama ağırlık verdiğimi düşünüyorum
kafiyesiz bir şiir sessiz bir şiir gibi geliyor bana
özelliklede şiirde ezgiyi ve ritmi uyandırmak için kafiye kullanıyorum
mesala kafiyesiz devam edeyim
beğenirseniz düzenliyeyim

saat sekiz
alnında bir yıkkınlık var ah,mavi gözlerinde siyah bir deniz
dudaklarında bir çağrı,yüzünde gittiğin andan kalma bir giz..
saat sekiz
şakağımda bir ağrı var, nemli gözlerimde hicrandan kalma bir iz
yüreğim mavi bir akşam gibi kanıyor sessiz sessiz
artık peşinde değilim, sokaklar bensiz, ben sensiz...
pencerenden hayalin bakıyor gözlerimi kapıyorum çaresiz
ne seni görmek istiyorum artık ne de siyah yüzlü bu şehri
ayrılığın elleri uzanıyor ellerime avuçlarım kan doluyor
ellerimi tutsaydın oysa avuçlarının içine dolacaktı
yüreğimden ve dimağımdan geçen her şey...

valla içimdeki şair can vermek üzereyken yazdım saat sekiz'i
bana eksik birşeyler varmış gibi geliyor
eleştirinize sevindim teşekkür ederim