“Tövbekâr muhabbetleri – 1”

Selamüaleyküm abilerin abisi
Hayırlı işlerin bol olsun inşala…

Gerçi senin gibi insan güzelinde
Hayırsız iş ne gezer, laf benim ki de.

İyiyim ağabeycim, çok şükür
Haber vermedim masustan,
Sürpiz olsun sana diye, iyi etmiş miyim?
Sağolasın canım abim, çay
Çay yeter abi, sen bak işine
Yardım edeyim mi? Valla bak.

Nolsun be abi? Mücadele devam,
İşten geliyorum he. Taksiyi bıraktım
Sanayideyim, dokuma, baba mesleği ya bizim
Çok şükür abi, çorbamız kaynıyor.
Memnunum şükür, yok şikâyetim.
Kimi kime şikâyet edersin?
Ne haddime, Allah affetsin.

Sen kaçta kapatıyosun abi?
Akşamın okunmasına da on beş dakka kalmış
Tamam tabi abi, kapatır beraber çıkarız.

Hanımın selamı var abi,
Yemeğe çağır dedi bana
Tüm ailece gelin bi akşam he?
Valla çok seviniriz, memnun oluruz…

Çocuklarda iyiler çok şükür
Küçük var ya benim, Sena,
Gül kokulu kızım benim,
Takdir getirdi birinci dönem
Ailede ilk, ne ailesi sülalede yok örneği.
Gurur duyduk valla hepimiz…

Hanım gitmiş velî toplantısına
Bi övmüş hocası bizim kızı
Gururlanmış, acayip olmuş
Ağlamış yol boyu, eve dönene kadar
Bende tuhaf oldun görünce,
Bi kâğıt alt tarafı ama
Ne bilim işte, etkileniyor insan.
Diğer haylazlar kıskandılar hemen.
Doktor olucam diyo kız, inşala…

Yok abi bi çay yeter,
Çok bile adam olana.

Kasayı kapadın, çekeyim mi kepengi?
Tamamdır abi, sen al ceketini
Başladı mübarek ezan…

Aziz Allah.
Şefat ya resûl’Allah…

Şu Memet hocada bi başka güzel okuyor mübarek
Adamın ciğerine dokunuyor sesi, Allah razı olsun.

Sen camiye değil mi?
Hadi yürü, bende geliyorum.

Ne o abi, şaşırma ya,
Söz verdim hanıma,
Sana da sözüm var hem
Tevbe ettim abi ben her şeye
Taksiyi de o yüzden bıraktım.

Ayıptır söylemesi, yani aramızda
Bugün sabah namazıyla başladım
Öğle ile ikindiyi iş yerinde kıldım abi.

Valla nasıl da hafifledim, bilemezsin.
Neyse namazdan sonra konuşuruz abi…


03.22 – 22 Mart 2011 – Salı / İstanbul