4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1286
Okunma
çocuklar...
sokak çocukları...
güneşin uğramadığı bir semtte
kimsesiz bir evin
yalnızlığını paylaşıyorlar
yaşıyorlar
ısıtmak için karanlığı
kimi yalnızlığını atıyor ateşe
kimi yoksulluğunu
çocuklar...
yaşıyor muyum sizin kadar?
köşe başında bir fahişe
aklında kaybettiği yarın umutları
yok sayılmışlığını sardığı sigarasını içiyor
sessizce
yorgun bedenine siniyor efkarı
bilmem hangi ışık aydınlatır kör karanlığını
hangi zehir dindirebilir bu acıyı
çocuklar...
sokak çocukları...
yalnızlar, yorgunlar ve gül yüzlü orospular...
ey bahtsız paryalar!
hangimiz yaşıyor sizin kadar?
parfüm kokulu sokaklar
yaşamıyor,
yaşamıyor sizin kadar!
nisan / iki bin on
5.0
100% (5)