dönersen
beni nerede bulacağını biliyorsun
ben hep buralarda
hani
yolup attığın gövdenin sol yamacında
sonra bucak bucak kaçtığın
yalnızlığının üşüten ıssızlığında
ve yüzünü döndürüp kulak ardı ettiğin
fikrinin ocağında


sanıyorsun ki
acıların kabuk bağladı
ve çekildin kabuğuna
oysa çok geç
gizli düşlerin perdesi yırtıldı
düşünün ayak izlerini silemezsin düşümden
her patlayan fırtınada göklere savrulan sen
sonrasında yağmurla toprağa dökülen benim


ıstırabın taşıp çanağından
geçerken iz bırakmış silemezsin yanağından
şimdi
ister kapat gözlerini
istersen gülümseyerek bak
durur gözbebeklerinde suskun
acı bir feryat


umutla nakşettiğin çeyizlik oyalarını
o mesut günlere neşredemeden
işledin içine suskunluğu düğüm düğüm
artık bitti değil mi
düşlerinin sabahında ki o kanlı düğün
şimdi yorgun
durgun
en çok da kırgın
mahcûp bir tebessümle gelir
dudağımın yamacına kurulursun


eğer
döner de beni ararsan
akıntıya kürek çekmeyi bırak
çevir yüzünü bana
bin hislerinin salına
usulca gönlüne ak