0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1190
Okunma
gözlerim dolu doluydu
ağlamaya hazırdım
masanın üstündeki kağıt kaleme baktım
kalem de ağlamaya hazırdı
içindeki kara nefreti
mürekkebe döküp
boşaltmak istiyordu
hemen aldım elime
kendi kendine yazıyordu
nefretini o kadar güzel ifade ediyordu ki
kendimden utandım
hüznünü kağıtla paylaşırken
dağıldı biraz gözyaşları
ben de içimdeki kini akıtmak istiyordum
ama ondan sıra gelmiyordu bir türlü bana
bir kalem izin vermiyordu kendimi ifade etmeme
inanılır şey değil..
seninleyken yaptığımı yaptım ben de
duygularımı içime atıp
öfkemde presleyip
devam ettim susmaya..
