Unutmuş dostluğu, tanımaz yaren,
Aklınca uyanık havaya giren,
İnsanlıktan başka var mıdır öğren,
Hep kenid dalında solma taş kalpli.

Bir türlü dünyadan almaz nezaket,
Hüzün, hüsran sonu olur felaket,
Bir zaman ben sana demiştim fakat,
Ne desende söze gelmez taş kalpli.

Dünya güzel dostla, biri birinen,
Aptal ama hep akıllı görünen,
İnatla mezara gider sırınan,
Sürün derim sana ölme taş kalpli.

Ölünce kefende cebi arama,
Mal, mülk kalır gerek yoktur yoruma,
Güvenirim dersen sende varıma,
Yok orda özellik olmaz taş kalpli.

Ağa, paşa geçer hep aynı yoldan,
Sen gibi ben gibi hep aynı kuldan,
Musalla taşından kaçamaz saldan,
Hep aynı fikirde kalma taş kalpli.

Bizim taş kalpliler içinden haset,
Kör kalır bıçağı işlemez masat,
Kin besler içinde dar günde fırsat,
Gel kimseye bela olma taş kalpli.

Anlı açık yüzü aka canım kurbanı,
Taşlasa, bilese kesmez tırpanı,
Örnek al Veysel’i, gelde gör beni,
İnsan ol düşmana gülme taş kalpli.