1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1176
Okunma
Ne çok kaybettiklerimiz
Ve ne de çok beklediklerimiz
Ufka dikip gözlerimizi,
Dilekler dilediğimiz
Gülüşüne bin can verip,
Bir bile alamadığımız
Ve ne çoktu bel bağladığımız
Sonu hüsrana denk gelen.
Kaybolmuşluklarımız vardı, bile isteye
Gözlerimizi kapar gibi yapıp
Görmediklerimiz
İçimizde bir his belirirdi aniden
Çarpardı kalbimiz delice
Sıralanırdı sorular;
Bir sen ,bir ben, bilmece
Gel desek, gururu bırakıp
Takınıp şirinliğimizi, en yalın haliyle
Gelir miydi dersiniz?
Unutsaydık adını, ya da anmasaydık
Anlatır mıydı varlığını?
Titreyen sesiyle
Ya da bir ses fısıldasaydık
Rüzgârın kulağına
Es efil efil! Diye
Varır mıydı sevgiliye
Kimbilir...
Kendine bile anlatamazken kendini
Başkası nasıl anlayabilirdi ki
Sevilen bile olsa....
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz