duyarlı bir yüreğin nişanesi olmuş satırlar
çocuk ve acı...öyle iç içe geçmiş insanlığın karanlık yüzü ki bu iki kelime yanyana düşünce eksikliğimiz gönülsüzlüğümüz kalpsizliğimiz hatta bananeciliğimiz.
kaç çocuk var sokaklarda şu an kazanılamaz mı..gerçekten gerçek bir sivil örgütlenme ile kar amaçsız (!)
bu ülke insanı bu bir avuç çocuğu kollayamaz mı.
devlette çok şey yapıyor yetiştirme yurtları evler açıldığını biliyorum bakıcı öğretmenler nezaretinde
yetiştirme yurdundan öğrencilerim vardı nasıl desteklendiklerini gözümle gördüm
her 5 öğrencinin bir rehber öğretmeni velisi var ve
her hafta bizzat gelir çocukların durumu hakkında yapılacak edilecek ne ise bilgi alırlar.
bu çocuklar oyuncak giysi yada yiyecekte beklemiyorlar her maddi ihtiyaçları sunuluyor kendilerine
hatta okul harçlıkları var ceplerine konulan haftalık olarak kendilerine ödenen
kimse devlete atmasın suçu tek eksiklikleri sevgi bu çocukların.
onlarcasıyla konuştum kaçıp dönen kaçmaya meyli olan
özgürlük asilik biraz biraz da sevgi açlığı aradığını sokaklarda bulma ümidi

bir de buralara bile yolu düşmeyen cehaletleri ile evini terk eden tuzaklara düşenler
ana baba sevgisizliğinden yokluktan çekenler

savaş çocukları
tacize uğrayanlar
işte bu nokta da görünce çocukları insanmıyız diye bizi sorgulatanlar
çok güzeldi
ama yine de eminim ki istesek en azından ülkemizde acılarla yaşayan çocuk kalmaz.

sevgilerim duyarlı yüreğinize.