Gel arkadaş gel
Unut onu boş ver.

Başın önüne eğik
Gözlerin dolu, dolu,
Vaz geç bu sevdadan,
Unut sen unut onu.

Bilmezmiyim ben ayrılığın tadını,
Şen görünen bu gönlüm,
En az senin kadar hazanlı.

Otur hele masama,
Bir kadeh kaldıralım,
Dindirsin bu acını,
Vaz geç sen arkadaşım.

Dinle bak gönlümde ne yaralar var,
Kalbim parçalandı gözlerim ağlar,
Soruyorum bu kalp artık ne işe yarar,
Şimdi gönlüm meyhanelerde teselli arar.

Yıllardan beri ben düşündüm de ne yaptım,
Bak görüyorsun ya saçlarımı ağarttım,
Gece gündüz yollarda berduş gibi dolaştım,
En sonunda kendimi meyhanelere attım.

Bu ayrılıktan sonra oldum bir ayyaş,
Geçiyorum kendimden ben yavaş, yavaş,
İstemem kalbimde bir başka yoldaş,
Bak ben neyken ne oldum arkadaş.

Unut onu boş ver,
Gel arkadaşım gel,
Kahretme hayata bir daha dene,
Sevince hayat çok güzel.

Ne kalbinde umut,
Gözünde olmamalı yaş,
Bu dünya böyle gelmiş,
Böyle gider arkadaş.

Bekir Yavuz
19.Haziran.1977.Pazar
Bahçelievler. İstanbul