Bak bir rüzgâr esiyor sevdiğim,
Senden ayrılırken de böyle esmişti,
Nitekim aldı götürdü seni benden,
Adeta dönmeyecekmişçesine.

Hatırlarmısın,
12.Mayıs.77 yi gösteriyordu takvimler,
Hatırlamak istemediğim o vakti,
Senin okul dönüş saatini,
Hatırlamak istemiyorum o anı,
Bilmem şimdi senin gönlün özgür ve SALT’ mı?

Bak mutlu bir beraberliğimiz vardı, seninle sevdiğim,
Yıllarca sürmüş bir, yaşantı eseri gibi,
Lakin yok oldu bir anda bu mutluluk,
Ellerimiz bir daha birleşmeyecekmişçesine.
Yıkıldı en güzel hayallerimiz yıkıldı,
Kırıldı mutlu kalplerimiz kırıldı,
Gözlerimden beklemediğim bir yaş boşandı,
Bir daha, dinmeyecekmişçesine.

Bak yine bir rüzgâr esiyor sevdiğim,
Senden ayrılırken de böyle esmişti,
İsterim esmesin başka gönüllere,
Esmesin birleşen mutlu kalplere,
Deşilir yaram rastlarsam bir ağlayana,
Küskünüm ben şimdi o esen ayrılık rüzgârına.

Bekir Yavuz
2.Haziran.1977
Bahçelievler. İstanbul