Ev yapayım dedim, kereste lazım ,
Orman da bir ağaç, önüme çıktı .
Şu bolluk ta ona, takıl dı gözüm ,
Ben puşta isterken, bir kalas çıktı .

Tomruğu sürüyüp atölye sordum ,
Beş kişiyle tutup, hızara verdim .
Otuza bölündü, gözümle gördüm ,
Ben çıta isterken, bir kalas çıktı .

Ustaya dedim ki, borç beşe kalsın ,
Tomruğun yarısı, beşe beş olsun .
Kalanı da kalfan, beşe on dilsin ,
Ben lata isterken, bir kalas çıktı .

Budağı görünce, bozukluk sezdim ,
Talaşı kokunca, hızara kızdım .
Bir den öfkelenip, ustayı üzdüm ,
Ben tahta isterken, bir kalas çıktı .

Orman da en güzel, ağacı seçtim ,
Devirirken korkup, uzağa kaçtım .
Kerestelik boyu, karışla ölçtüm ,
Ben orta isterken, bir kalas çıktı .

Ahmet’im elini, dostca uzatır ,
Her yaratılanı, candan gözetir .
İnsan olmayanı, şuna benzetir ,
Ben çöte isterken, bir kalas çıktı .

Destek’li Şair : Ahmet GÜNAY