2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
932
Okunma
Ne kadar da masum uyurdun yatağımızda
Ben hep durup yanıbaşında izlerdim seni dakikalarca
Bakardım nefes alıp almadığına
Sonra derin bir nefes çekerdim nefesinden
Tenine dokunup senin sıcaklığını hissederdim
Sen uyurken çok sıcak olurdu senin tenin
Erirdi ellerim
Daha hiç duymadığın sözleri benden
Hep uyurken fısıldadım kulağına
Bir yazar olmak istediğimi ilk defa uykunda öğrendin mesela
Kaçıp gitmeyi düşündüğümü sensiz zamanlarda
O kadar çok öptüm ki parmaklarını,ellerini,kollarını,yanaklarını
Bak her yerine,dudaklarımın izi hâlâ üzerinde olmalı
Kokladım o güzel saçlarını
Nasıl da özledim SEN’li günleri
Biliyorum gelmeyecekler artık geri
Güneşini kaybetmiş bu garip hastanın
Yalnızlık değil ölümdür kaderi
Cevap Yaz