güzel severdim seni ben, cok güzel
bahar olmayiversin
en güzel kir cicegini, senin icin isterdim
avuclarina simsiki bir öpücük birakirdim
uyandirdin, doga gibi
yasam gibi,
benim gibi
saclarini birakirdin yüzüme
sevmek gibi, vefa gibi
kendin gibi,

güzel severdim ben seni, cok güzel
kar yagmayiversin aniden,
en cok sobali bir ev odasinda
bir demlik cay gibi
kipirdar dururdun icimde
burnumdan agzimdan solurdum seni
ellerini üsütürdüm önce
sonra öper sever
isiklandirirdim gözlerini...

ne güzel severdim seni ben, cok güzel
bir yaz aksami olurdu
deniz olmayan kasabamizda
herkesin gittigi parklarda otururduk
düserdi bir bir icimize, duyulmayan sesimiz
bakisina bakardim
kirpigine, kasina...
dalip, aramizdan ayrilisina..
dost sohbetlerinde bir seyler anlatirdim
her hangi bir seyler...
tüm dikaktim fakat sende,
bazen tebessüm ederdin,
sonra giderdik,
bir elini omzuma atardin
arkadas gibi
kadin gibi
kendin gibi...

ne güzel severdim seni ben, cok güzel
sonbahar geliverirdi sonra
kendimizi beklerdik.
sariya boyardi her yeri,Tanrimizin eli
bir bir kopartip atardi bahcelerden gülleri
rüzgar eserdi sonra, ugultulu sarkilariyla
toz toprak olurdu her yer,
ne fark eder,
gönlümüz sen,
gözlerine bakardim, serin sabahlarda
yüzümü oksardi varligin.
öperdim seni,
gözlerini kapatirdin sen
sevdigim gibi
kadin gibi,
ve hep kendin gibi...

Ersoy cav
2011