gönülden yaralı geldim
sizlerden aralı geldim
ak gidip de yurduma
dönüp yaralı geldim

ayrılık saati geldiği zaman
boynuma sarılıp ağladı NİHAN
karardı gözlerim duman duman
gönülden yaralı geldim

ayrılmak zor oldu bu sefer
boynu bükük kaldı NİLÜFER
göz yaşı alnımda ter ter
sıladan yaralı geldim

deliyordu dağı Ferhat
pek üzgündü oğlum MURAT
derdim arttı kat kat
gönülden yaralı geldim

ayrılık ölümün biraz hafifi
yazılmış alnıma mâamafi
doyasıya sevemeden AFİF ’i
gönülden yaralı geldim

orda kaldı bacı kardaş
zehir oldu ekmek aş
gözlerimden sızan yaş
gönülden yaralı geldim

bu sıkıntılar para için
tüm ilçlar yara için
sanki doğdum bura için
gönülden yaralı geldim.

taneye dönerken sarı başak
bırakıp geldiğim oğul uşak
sardı çevremi bir acı kuşak
gönülden yaralı geldim

harman yeri sarı saman
gurbet yolları toz duman
sardı ruhumu bir acı güman
gönülden yaralı geldim

eşe dosta eyledim vedâ
çınlar kulağımda bir hoş sedâ
bulutlar üstümde koca bir dağ
gönülden yaralı geldim

yıkık bir değirmenim
çekildi suyum
yosunlu taştandı
yıkıldı kuyum
gurbet elde işte buyum
gönülden yaralı geldim

gönülden yaralı geldim
sizlerden aralı gelim
ak gidip de sılama
dönüp karalı geldim



Muzaffer Yıldırım
1986-Brüksel