önümde bir yol
epey yürünecek belli
her adımda bir ödev daha
büyüdüm
elimin kaşık tutması lazım
eve tuz
eve taze yontulmuş pırasa demetleri...
eve ekmek
okuyup birde "adam" olmam lazım
beyaz yakalı bir köleye çevirecekler beni
birde şu zamanında kulanılmayan ikinci el nasihatleri dinlemek
şuraya gitme şu duvara işeme
şu gördüğün kırmızı şaraptır aman ha dudağın bile değme
yuvarla dur
önünümü göreceksin sanki
bir bok böceğinin bütün işi hayallerin olmayan hayyaleri kovala dur
doğmamış bebeğe don biçilmez(miş)
bürokraside tahsis edilmiş bize asgari düzeyde bir bok yeme yetkisi
doğmadan
ünvanlarımızın nazarlıklara takmışlar
ya aklımı ben yedim ya da aklım basmadı
sürükleyip durmayı
en efendi çocuk diye bahsederlermi sizdende
okulda arka sıralarda sessiz durduğunuz kızların kurdelelerini bozmadığınız için
kaçmadığınız için sıkıcı derslerden
tarih dersini çok sevdiğiniz için
hepsi palavra
adamlık bok böcekliği
büyüdükçe eşzamanlı büyüyor topumuz
nur gibi....
bu şiirde fena büyüdü
uzadı
benimde işim bunumu sürüklemek farketmeden....
bende mi zaten
ama ne yapalım
şöyle bir kelime yokki bütün doğmuşlukların yüzüne vuralım
nar gibi çatlasın hayatın yüzü....