Çok iyi hatırlıyorum...
Mevsim Mavi’ye açan bir bahardı
Senin nehir gözlerini bana getiren,senin baharındı...
Yürek sızımı güç bela kandıran
Yalancı yedi mevsim sonrasıydı...
Tam da ...
‘Bundan sonra aşık falan olmam ben’
‘Aşk bana göre değil arkadaş,tövbe!’
‘Aşk diye bir şey yok ki’ dediğim zamanlarımdı...

Başlarda anlamamıştım
Bana sorduğun soruların nedenini,derinliğini
Anlamamıştım
Dertlerimi niçin kendine dert edindiğini
Sıkıntımı,hüznümü usanmadan paylaşmanı
Mutlu anlarımı daha da mutlu
Daha da doyumsuz yapmaya çalışmalarını
Beni neşelendirmek için çırpınışlarını
Anlamamıştım hiç...

Benim için iyi bir arkadaş
Kafa dengi bir sırdaştın her zaman
Beni sıkılmadan dinleyen
Esprilerimi kahkahalarla taçlandıran
Günlerimi renklendiren içten,sıcacık bir insandın
Nerden bilebilirdim ki bana olan hislerini
Beni içten içe sevdiğini,kıskandığını
Nerden bilebilirdim ki
Nehir yüreğinin bana çağladığını
Aşkı bana yakıştıracağını
Nerden bilebilirdim ki...

Ya sonra...
Sonra mı?
Fotoğraflarımdaki en masum,en mutlu karelerim
Gitarımda gamzeli yürek telim
Dizelerimdeki en içten kalemim oldun sen
Nehir gözlüm...
Ansızın çıka geldin uzak nehirlerin kollarından
Bedenimi sardı aşk kokan tenin izin almadan
Destursuz kızıla çaldı saçların
Yaktı,küle çevirdi aşka yorgun minik yüreğimi
Kulağıma fısıldadığın sözlerin çıkardı beni baştan
Bakışların,o masum,o mavi bakışların büyüttü
Küçücük tek başıma yaşadığım dünyamı
Yaramaz,tatlı sevdiceğim
Sendin aşkı bana hatırlatan...

Mavi gözlerindi tenimi nehirlerde ıslatan
Kızıl saçlarındı yüreğimi kasıp kavuran
Çocuk bakışlarındı serseri ruhumu okşayan
Sen hiç rahat durmaz mısın sevdiceğim
Hep böyle tatlı hep böyle yaramaz mısın?
Neden bile bile yasaklarıma geliyorsun
Neden aşkı bana sunuyorsun
Yorgun yüreğim,biliyorsun...
Yine mi sen geldin aşk!
Yine mi çektin beni yörüngene
İlk günkü gibi parlıyorsun işte yüreğime
Ey aşk huzmesi!
Çepeçevre sar,teslim al yüreğimi
Bir daha sakın karanlıkta bırakma beni...


(Taze bir aşk demlendi Mavi’nin baharında...)

CANER SOYDAN